İlk cep telefonlarındaki kameralar, 1 megapikseli bile bulmakta zorlanıyordu. Şimdi ise üç boyutlu fotoğraf çekebilen cihazlar bile var, hatta akıllı telefonlar ile film bile çekilebiliyor.
Huawei’nin alt markası Honor, bu hafta View 20’yi tanıttı. Sony’nin IMX586 kamerasını kullanan bu cihazın dışında, Xiaomi’nin bir de 48 MP kameraya sahip bir telefonu piyasaya çıkacak. Muhtemelen Sony ya da Samsung ile aynı çipi kullanacaklar. Bu kameralar, eski kameralardan biraz daha büyük olacak. .8 mikronluk piksellere sahip olacak olan bu cihazlar, 10 MP’lik işlenmemiş görüntü üretebilecek.
Elimizde 48 MP telefonlar olmadığı için söyleyebileceğimiz her şey varsayımdan ibaret olacaktır. Test yapmak için kullanılabilecek bir telefon var. Huawei Mate P20 Pro, 40 MP kamerasıyla piyasada yer alıyor. Aynı cihazla hem 40 MP, hem 10 MP iç mekan görüntüsü alınıp Google Pixel 3 ile karşılaştırıldığında ise bazı gerçekler göze çarpıyor.
Öncelikle her iki telefonda da birer JPEG fotoğraf çekildiğinde ortaya çıkan görüntüleri karşılaştıralım. Bu fotoğraflarda telefonun kendi ayarlarında bir değişiklik yapılmadan, aynı noktadan görüntü alınmış durumda. Huawei Mate P20 Pro’nun kamerasından gelen görüntüye daha fazla yakınlaşabilmek şaşırtıcı değil. Detay netliğinde Google HDR+ kullanan 10 MP’lik Google Pixel 3’ün pek de geride kalmamış olması ise gerçekten çok şaşırtıcı. EXIF verilerine bakıldığında Google HDR+ özelliğinin piksel farkını oldukça önemsiz hale getirdiği gözüküyor. Yani akıllı bir yazılım, megapiksel farklarını önemsiz hale getirebiliyor. Kaldı ki bu fotoğraflara genelde telefon ekranından bakılıyor. Haliyle bir noktadan sonra fotoğrafların boyutu artıyor ama gördüğümüz/algıladığımız kalite artmıyor. Hiçkimse rengi 16 milyonda 2 ton kaymış, 0.8 mikronluk bir detayı fark edemiyor. Çekilen fotoğrafta da kimse aradaki farkı önemsemiyor. İlk aldığımız not, akıllı bir yazılım sayesinde MP farkını önemsiz hale getirebileceğimiz.
Sensörlerin kendi başlarına ne kadar iyi olduklarını test etmek, renk bilimini ve yazılımları kenarda bırakmak için ise ham fotoğraf çekmek gerekiyor. Bunun için de RAW fotoğraflar (DNG formatı) çekmek, bu fotoğrafları hiçbir efekt ya da düzeltme uygulanmayacak bir ortamda açmak gerekiyor. İdeal bir test olup olmadığı tartışılır ancak sensörleri karşılaştırmanın en basit yollarından birisi bu.
Yazılımlar işin içinden çıktığı zaman megapikseli çok olan kazanıyor. Aşağıdaki fotoğraflar, daha büyük iki RAW fotoğrafın pikselleşmeye başladıkları aşamadan alınmış kesitler. Daha çok MP demek daha çok yakınlaşabilmek demek.
Bir noktadan sonra megapiksel farkı önemsiz hale geliyor. Fotoğrafların telefonlarda kapladığı alan, harcadığı işlemci ve enerji, artan maliyet nedeniyle daha yüksek megapikseller faydadan çok zarar getirmeye başlıyor. Kafede oturunca fotoğrafı çekilen tiramisu 40 MP iken de 10 MP iken de aynı like’ı alıyor. Dahası kimse onun kaç MP olduğunu bile fark etmiyor.
Telefonlarda asıl artması gereken şey kameraların çözünürlüğü değil sayısı olmalı. Profesyonel fotoğrafçılar bir sürü farklı lens kullanıyor. Telefona lens takmak da çok verimli bir işlem değil. Farklı özellikler için farklı kameralar bulunması daha mantıklı bir yöntem. Yeni telefonlarda geniş açı kamerası var. Bir manzarayı, gittiğiniz tarihi bir mekanı, üniversiteden sınıf arkadaşınızın düğününde aile fotoğrafını falan çekmek için ideal. Panaromik çekim yapmak mümkün mü, elbette ki mümkün. Yalnız hareket eden bir şey olmamasına dikkat etmeniz lazım. Aşağıda yer alan kedi bir panoramik çekimin ortasında kalmış.
Çıktısını almayacağınız, dev ekrana koymayacağınız bir fotoğrafı çekmek için 48 MP kameraya ihtiyacınız yok. O yüzden kameranızı daha düşük çözünürlükte kullanmanızda işinizi görecektir. Daha çok kameranız olması ise, her duruma uygun kameralarınız olmasını sağlayacaktır. Az önceki odanın, Huawei Mate P20 Pro'nun geniş açı kamerasıyla çekilmiş fotoğrafı da var.
Tek ihtiyacı aşırıya kaçacak şekilde karşılamaktansa, birden fazla ihtiyacı yeterince iyi şekilde karşılamak daha iyi.
