Fakat daha sonra bu teknoloji, sessiz sedasız aramızdan ayrıldı. Otomobiller için prestijli bir görüntü sunan araç telefonları, basit bir mantıkla çalışıyordu.
İyi ama bu teknoloji neden sessiz sedasız aramızdan ayrıldı ve başarı sağlayamadı?
Aslında başarı sağlayamadı demek biraz haksızlık olur.
20. yüzyılın ortalarında hayatımıza giren araç telefonları, o dönemin sınırlı teknolojik imkanlarıyla şekillenmişti. Mobil iletişimin temelleri, 1940'lı yıllarda atılmaya başlandı. 1946’da ise Motorola, Amerika’da araç telefonunu ilk kez tanıtarak âdeta bir devrim yaratmıştı.
Tabii bu telefonları görenlerinki kadar görmeyenlerin sayısı da fazla. Günümüz cep telefonlarının aksine oldukça hacimli bu telefonlarda yalnızca üç arama yapabilen bir sistem vardı. Yalnızca büyük şehirlerde kullanılabiliyor, sınırlı bir kapsama alanı sunuyordu.
Yine de o dönemlerde bir araç telefonu, teknolojinin üstünlüğünü hepimize göstermişti.
Telefonun büyük anteni, yaklaşık 36 kg ağırlığına sahipti. Üstelik bu telefonlar, her araçta olmadığı gibi tahmin edeceğiniz üzere bir gösteriş unsuru oluşturuyordu. Bu teknolojinin Avrupa’ya geçişi ise 1950’lerin sonunda gerçekleşmişti.
Fakat bu telefonlar, sanıldığı gibi kolay ulaşılabilirliğe sahip değildi. Çünkü oldukça pahalı ve ‘erişilemez’di. Tüm bunlara rağmen kullanıcıları ise oldukça fazlaydı. Peki ülkemizde araç telefonları nasıl bir durumdaydı?
Türk Telekomünikasyon A.Ş tarafından işletiliyordu.
Kısaca NMT (Nordic Mobile Telephone) olarak bilinen araç telefonları, 522 alan koduna sahipti. Ülkemizde 1985’te hizmete sunulan bu telefonlar, lüks sayılabilecek araçlara takılmıştı. Ancak buna rağmen kısa sürede telefonlar, 150 bin aboneye ulaşmıştı.
Tabii her ülkede olduğu gibi Türkiye’de de cep telefonu furyası ortaya çıkınca bu aboneler, sıra sıra düşüşe geçti. Bu sistemi genellikle nakliyeciler, otobüs işletmecileri, balıkçılar ve bazı şantiyeler kullanıyordu.
Türk Telekom, 1 Ocak 2008’de araç telefonlarının kullanımını sona erdirdi.
Araç telefonları için tahsis edilen frekans, cep telefonlarının artışa geçmesiyle sona erdirildi. Dünya çapında da benzer gelişmeler yaşandığı için cep telefonlarının gelişimi hız kazanırken 1988’de araç telefonlarının radyo frekansları kullanılmaz hâle geldi.
Teknolojinin gelişmesiyle cep telefonları, araç telefonlarının yerini almaya başladı. Artık araçta telefon kullanmak için sabit bir cihaza ihtiyaç yoktu. Bu da müthiş bir kolaylıktı. Çünkü cep telefonları her yerde, her zaman kullanılabilecekti.
Cep telefonları, araç telefonlarını tahtından etti.
Bu ana dek yalnızca sabit bir hat üzerinden iletişim kurmak olası olduğu için insanlar, bu yeni teknolojiye -daha doğrusu sunduğu kolaylığa- bayıldılar. Üstelik araçta kilolarca ağırlıkta olan telefonlar yerine oldukça fonksiyonel ve hafif cep telefonları, dünyanın her yerinde daha makul gelmeye başladı.
Üstelik 2000’lerin başında araç içinde telefon kullanmak yasakken, araç içinde bir telefonun olmasının mantığı sorgulanır hâle geldi. Sonucunda ise cep telefonlarına geçiş, mobil iletişim tarihindeki en büyük evrimlerden birini oluşturdu. Araç telefonları için ‘başarısız’ oldu demek, biraz acımasız olabilir. Başarılı oldu, hatta çok iyi bir süre bu başarısı devam etti. Yalnızca sürekli olarak gelişen teknolojiye yenik düştü.
İlginizi çekebilir:
