1969 senesinin Temmuz ayında Ay’a ilk defa iniş yapıldığında herkes için çok heyecan verici anlar yaşanmıştı. Elbette görüntülerin kurgu olduğuna ve gerçekten Ay’a inilmediğine inananlar da vardı. Bu iddialarını da bazı teorilerle destekliyorlardı.
Örneğin Ay’da hava yoksa bayrak nasıl dalgalandı, gökyüzünde neden yıldız yoktu, nem yoksa ayak izleri nasıl oluştu… Hepsinin cevabını daha önceki içeriklerimizde vermiştik. En sona bırakırız. Bugünkü konumuz astronotların radyasyondan nasıl ölmedikleri.
İlk olarak dünyanın etrafını saran radyasyon kuşaklarından bahsedelim.
Dünyanın etrafını saran radyasyon kuşaklarına “Van Allen Kuşakları” deniyor ve dünyanın manyetik alanı tarafından yakalanmış yüksek enerjili parçacıklara sahip. İç kulak, protonlardan oluşurken dış kuşak, elektronlardan oluşuyor.
Zararlı kozmik radyasyonun gezegenimize ulaşmasının önüne geçmelerinin yanı sıra uzay araçları ve astronotlar için ciddi tehdit sebebi olabiliyor.
Astronotlar bu radyasyondan nasıl etkilenmedi?
Uzaya gitme konusu ilk gündeme geldiğinde bu radyasyon, bilim insanlarını epey endişeye sürüklüyordu ve astronotların radyasyondan dolayı ölme ihtimallerini düşünüyorlardı. Ancak öyle olmadı.
NASA’nın açıklamasına göre Ay’a giden Apollo 11 astronotları, bu kuşaklarda en fazla 2 saat geçirdi ve radyasyonun en fazla olduğu yerlerde 5 dakikadan fazla kalmadılar. Rotayı da buna göre ayarlamışlardı. Kuşakların en yoğun olduğu bölgelerden kaçındılar.
Ek olarak, uzay aracı da radyasyonu absorbe edip azaltabilecek şekilde tasarlanmıştı. Böylece uzay aracının içindeyken daha düşük radyasyon seviyelerine meruz kaldılar.
İşte tüm bu önlemler ve planlamalar sayesinde astronotlar radyasyondan zarar görmeden görevlerini güvenli bir şekilde tamamlayıp dönebildiler.
Göz atabileceğiniz diğer içeriklerimiz:
