Harvard Üniversitesi'nden Bruce Yankner ve arkadaşları, beyindeki gen ifadesinin insanlarda yaşam ömrünü nasıl etkilediğini anlamak istedi. 60 ile 100 yaşları arasında ölen yüzlerce (bilişsel olarak sağlıklı) insanın beyin dokusu incelendi. 80 yaşından önce ölenlerin örnekleri, öldüklerinde en az 85 yaşında olanlarla karşılaştırıldı. Araştırmanın sonucuna göre uzun süre yaşayanlarda ‘sinirsel uyarma’ ile ilgili daha az gen olduğu ortaya çıktı.
Yankner ve meslektaşları, bunun yaşam boyu bir faktör olup olmadığını bulmak amacıyla nematod solucanlarında nöral uyarımı bastıran ilaçlar kullandı. Sinirsel uyarım ne kadar fazla bastırılırsa kurtçuklar o kadar uzun yaşadı. Genetik olarak sinirsel aktiviteyi baskılayan bir gene sahip olan solucanların daha da uzun yaşadığı ortaya çıktı.
Bir protein daha uzun yaşamamızı sağlıyor
Memelilerdeki sinirsel aktivite seviyesi, REST olarak bilinen bir protein tarafından düzenleniyor. Bu gen olmadan yetiştirilen fareler, normal farelere kıyasla çok daha yüksek nöral aktivite gösteriyordu. Yankner, “Bu protein, insanlar, fareler ve solucanlardaki sinir genlerini baskılar” diyor. “Beyinde REST geni olmayan fareler yaşlandıkça yüksek sinirsel aktivite göstermektedir.”
Araştırmacılar, zararlı olabilecek ‘aşırı’ aktiviteyi azaltmanın yararlı bir etkisi olduğunu düşünüyor. Yankner “Buna rağmen, nöral devre faaliyeti kadar kısa ömürlü bir şeyin birinin ömrü üzerinde çok çeşitli etkileri olması şaşırtıcıydı” diyor. Bulgular meditasyon gibi faaliyetlerin insan ömrünü uzatabileceği ihtimalini de ortaya çıkarıyor.
