Buz her zaman beklediğimiz gibi davranmaz ve esnekliği – daha doğrusu esneyemeyişi – bunun mükemmel bir örneğidir. Buz, teoride yaklaşık yüzde 15'lik bir maksimum elastik gerilmeye sahiptir. Gerçek dünyada şimdiye kadar ölçülen maksimum elastik gerilme ise yüzde 0,3'ten az. Bu tutarsızlığın nedeni, buz kristallerinin, kırılganlıklarını artıran yapısal kusurlara sahip olmasıdır. Çin’de bulunan Zhejiang Üniversitesi'nden nanobilimci Peizhen Xu liderliğindeki bir araştırma ekibi, bunu ele alarak mümkün olduğunca az yapısal kusura sahip olan bir buz yaratmaya çalıştı.
Deneyde, daha önce denendiğinden çok daha soğuk olan, yaklaşık -50 santigrat derecede ultra soğuk bir odaya yerleştirilmiş bir tungsten iğne yer aldı. Odaya su buharı salındı ve bir elektrik alanı uygulandı. Bu, su moleküllerini iğnenin ucuna çekti ve burada kristalleştilen moleküller maksimum genişliği yaklaşık 10 mikrometre olan ve insan saçından daha ince bir mikro lif oluşturdular. Bir sonraki adım, sıcaklığı -70 ve -150 santigrat dereceye düşürmekti. Bu düşük sıcaklıklar altında, araştırmacılar buz liflerini bükmeyi denediler.
Buzu neredeyse dairesel bir şekle sokmayı başardılar:
-150 santigrat derecede, 4,4 mikrometrelik bir mikro lifin, 20 mikrometre yarıçapında neredeyse dairesel bir şekil alacak şekilde bükülebildiğini buldular. Bu, önceki denemelere göre teorik sınıra çok daha yakın olacak şekilde yüzde 10,9'luk bir maksimum elastik gerilmeye işaret etmekte. İşin daha da ilgi çekici yanı, araştırmacılar buzu serbest bıraktığında önceki şekline geri döndü.
Araştırmacılar, bu sonucun buz oluşumunda gerçekleşen faz geçişlerini incelemek için yeni bir yol sunabileceğini belirtti.
