Bilim insanları, 2007 yılında Dünya’dan yaklaşık 600 milyon ışık yılı uzakta olan RE J1034+396 adlı bir galaksinin merkezinde süper kütleli bir kara delik keşfettiler. Keşif sırasında kara deliğin çevresine kalp atışı benzeri ritmik sinyaller yaydığı da belirlendi. Bilim insanları, söz konusu kara deliğin sinyal yayımlarının aşağı yukarı saatte bir gerçekleştiğini belirlediler. Süper kütleli kara delikle ilgili gözlemler, 2011 yılında Güneş gözlemleri engelleyene kadar devam etti.
2018 yılında Avrupa Uzay Ajansı’nın XMM-Newton X-ışını uydusu nihayet kara deliği yeniden gözlemleyebildi. Gözlemlere yeniden başlayan bilim insanları, söz konusu 'kalp atışlarının' hala devam etmekte olduğunu fark ettiler.
Kara deliği çevreleyen diskten süper kütleli kara deliğe düşen bir madde büyük miktarda enerji açığa çıkarır. Ortaya çıkan bu enerji, bilim insanlarının kalp atışı olarak tanımladığı sinyallerdir.
Süper kütleli kara deliğin kalp atışlarını takip eden bilim insanları olan Profesör Chris Done ve Profesör Martin Ward, böyle tekrarlanabilir sinyallerin nadir olarak görülmesinin yanında, tekrarlayan sinyaller arasındaki sürenin kara deliğin ufkuna yakın olan maddenin boyutu ve yapısı hakkında bilgi verdiğini söylüyorlar.
Araştırma hakkında açıklama yapan Profesör Done, “Bu kalp atışının nasıl oluştuğuna dair ana fikir, toplama diskinin iç kısımlarının genişlemesi ve büzülmesidir. Aynı şeyi yapıyormuş gibi görünen bildiğimiz diğer sistem Samanyolu’ndaki ikili bir yıldız tarafından beslenen ve az önce bahsettiğimiz kara delikten 100.000 kat daha küçük kütleye sahip bir kara deliktir. Küçük kara deliğin diskinin parlaklığı daha az olmakla beraber, iki sinyal arasındaki zaman daha kısadır” dedi.
Süper kütleli kara delikten kaynaklanan bu tekrarlanan sinyal, çok güçlü ve kalıcı gibi görünüyor. Bilim insanları, bundan sonra kara deliğin ‘kalp atışı’ olarak değerlendirilen bu sinyallerin kapsamlı bir analizini yaparak, Samanyolu’ndaki kara deliğin davranışlarıyla karşılaştırmak istiyorlar.
