Dünya’nın ilk yıllarında şimdiye kıyasla çok daha fazla şiddet içerdiği bilim insanları tarafından bilinen bir durum. Şiddet deyince aklımıza gelen türlerden bahsetmiyoruz tabii ki; konu, dünyanın maruz kaldığı şiddet.
Kürecik katmanları çarpışmaların kanıtını oluşturuyor:
Benzer çarpışmalarda oluşan darbe kraterleri, Ay’da ve diğer gezegenlerde açıkça görülürken Dünya’da yaşanan mevsimler ve plakaların tektonik hareketleri bu kraterlere dair direkt kanıtları gizliyor. Ancak bu uzak darbelerin etkileri antik taşlar üzerindeki küreciklerde görülebiliyor. Devasa darbeler erimiş partikülleri ve buharları fırlatmış ve bunlar sonrasında soğuyup Dünya’ya düşmüş ve küçük, küresel ve camsı partiküller olarak kayalara karışmış. Darbe ne kadar büyükse bu partiküller darbe sahasından o kadar uzağa yayılmış; yani tüm Dünya’ya yayılan kalın kürecik katmanı, büyük bir darbeye işaret ediyor.
Southwest Araştırma Enstitüsü’nde (Boulder, CO, ABD) görev yapmakta olan araştırmacı Dr. Simone Marchi, konu hakkında "Yeni bir darbe akış modeli geliştirdik ve eski kürecik katmanı verilerinin istatistiksel analiziyle karşılaştırdık. Bu yaklaşımla, mevcut modellerin Dünya'nın ilk yıllarında yaşadığı bombardımanın sonuçları, kürecik katmanları tarafından kaydedildiği üzere bilinen çarpmaların sayısını ciddi şekilde hafife alınıyor.” dedi.
Marchi, eldeki verilerin ışık tuttuğu ‘gerçeği’ şu sözleriyle ifade etti: “Gerçel çarpma akışı, 3.5 ila 2.5 milyar yıl önceki dönemde, önceden düşünülenden 10 kat daha fazla olabilir. Bu, şu anlama gelir: O erken dönemde, muhtemelen ortalama her 15 milyon yılda bir Chicxulub Krateri büyüklüğünde bir çarpmaya maruz kalıyorduk."
