Rudolf Hess, 1941 yılında Almanya'nın baş düşmanıyla barış yapmak için vahşi bir teklifle İngiltere'ye tehlikeli bir solo uçuş başlattı. Peki, gerçekten bunu yaptı mı? O adam gerçekten Rudof Hess miydi? Nazilerin iğrenç amaçları için gönderilen kişi Hess miydi? Yoksa İngilizler tarafından yerleştirilen biri miydi? ABD Başkanı Franklin Roosevelt, ikiz teorisine inananlardandı.
Doğru ya da değil, sonuçta bu görev başarısız oldu. Hess (ya da ona tıpatıp benzeyen başka birisi), paraşütüyle uğraşırken anında yakalandı ve Nürenberg duruşmalarında ömür boyu hapis cezası alarak hayatının geri kalanını cezaevinde geçirdi. Hayatının kalan 40 yılını Batı Berlin’de yer alan Spandau Cezaevi’nde geçiren Hess, 1987 yılında 93 yaşında öldü.
Hess’in bedenin yakılmasından sonra, ardından kalanlarla onun gerçekten Hitler’in en yakın arkadaşlarından biri, Nazi Partisi’nin 16.üyesi mi yoksa yerine başkası yerleştirilen ikizimi olduğunu öğrenmek imkansız hale geldi.
70 yıldır ortalıkta dolanan teoriye göre, Spandau Cezaevi’nde kalan kişinin göğsünde, Hess’in göğsünde yer alan kurşun izleri yoktu, Hess’in öndeki dişlerinde boşluk vardı fakat orada kalan kişide yoktu. Ayrıca, cezaevinde kalan kişi aile ziyaretlerini de kabul etmemişti.
Bu ölümden yıllar sonra, araştırmacılar kazara bir keşif yaptılar. Cezaevinde bulunan kişiden 1982’de alınan kan örneklerini, Washington’da bulunan Walter Reed Army Medical Centre’da buldular.
Araştırmanın yazarlarından, ABD Ordusunda emekli patolojist olan Sherman McCall, New Scientist’e yaptığı açıklamada Walter Reed’de yer alan patoloji kısmında Hess’e ait kanı fark ettiğini söylüyor.
McCall ve araştırmada yer alan arkadaşları, ellerindeki kan örneğiyle birlikte, Hess’in yaşayan erkek akrabasının izini sürdü. Ellerindeki kan örneğiyle, Hess’in akrabasından alınan salya örneğini karşılaştırdılar.
Araştırmacıların söylediğine göre, elde edilen sonuç cezaevinde ölen kişinin %99,99 oranla Rudolf Hess olduğunu gösteriyordu. Elde edilen bu sonuçla beraber, 70 yıllık bir komplo teorisi de çökmüş oldu.
Araştırmanın detayları Forensic Science International: Genetics’te yayınlandı.
