İsviçre’ye binlerce tavuk kafasının yağmasının ardında yatan ilginç hikâyeyi, ne kadar düşünürseniz düşünün tahmin etmesi neredeyse imkânsız!
O dönemler, Avrupa'nın mücadele etmesi gereken birden çok konu vardı.
Bir zamanlar Avrupa’da patlak veren tek şey savaşlar değildi. Kuduz salgını da baş göstermişti. Hastalık, kızıl tilkiler tarafından taşınmıştı ve evcil hayvanlara da yayılmıştı. Tabii oradan da insanlara geçiyordu ve aşı olmadıkları sürece ölüm kaçınılmazdı.
Kuduz, 1967 senesinde İsviçre’yi vurduğunda pek çok çözüm denendi fakat neredeyse hepsi başarısızlıkla sonuçlandı. Yetkililer, tilkileri tüfekle vurmak ya da zehirlemek gibi acımasız yöntemler kullanmıştı. Onları toplayıp aşıladıktan sonra doğaya geri salmayı da denediler fakat bu işlemin maliyetini karşılayamıyorlardı.
Şırıngalı tuzaklarda çare aramışlardı.
Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri’nde yeni bir fikir ortaya atıldı: “Vac-Trap (Aşı Tuzağı)”. Yerlere aşı tuzakları yerleştiriliyordu ve hayvan ona bastığında gizli bir şırıngaya sahip yaylı mekanizma devreye giriyordu.
Bu yöntem bir nebze işe yarasa da tamamen başa çıkmak için yetersiz kaldı. Üstelik doğa severler yürüyüş yaparken yanlışlıkla bu iğnelere basıyordu.
Başka bir fikir devreye girmişti: İçinde aşı olan yemler.
Yumurtalar, köpek bisküvileri, sütlü mısır unları, sosisler… Hepsini aşılayıp tilkilere yedirmeye çalıştılar fakat hayvanlar bunları o kadar çok seviyordu ki daha sonra yemek üzere saklıyorlardı. Böylece aşı da zamanla etkisini kaybediyordu.
Bilim insanlarının aklına bu fikrin nasıl geldiğini bilmiyoruz ancak etkili bir yöntem bulmuşlardı. O da tavuk kafalarıydı. Çok geçmeden, İsviçre ormanlarına tavuk kafaları yağmaya başladı. Helikopterlerle tavuk kafaları atılıyor, binlerce tavuk kafasından güvenlik duvarları yapılıyordu.
Kuduz bu şekilde kontrol altına alınmıştı.
En az 50.000 tavuk kafasının kullanıldığı bu yöntem sayesinde İsviçre, kuduzdan kurtuldu. Sonrasında ise kuduzla başa çıkmak için Almanya’da çok daha iyi yemler üretildi ve bunlar kullanılmaya başlandı.
