Beynimiz, kullanmadığımız ya da kullanamadığımız kısımları yeniden işlevselleştirebilecek kapasiteye sahip. Yani görme gibi bir duyumuzu kaybettiğimizde diğer beyin bölgeleri ses veya dokunuş gibi yeni duyu noktalarını, görme işlevini gerçekleştirebilmek için adapte edebiliyor.
Daha önce görme engelli insanların ağızlarından ses çıkararak etrafındaki objeleri fark edebildiklerini görmüşsünüzdür. ‘Ekolokasyon’ denilen bu yönteme dair yeni bir bilgi daha ortaya çıktı. Yapılan araştırmaya göre beynin gördüğü şeyleri işleyen bölümü aynı yöntemi ses yankılarını kullanarak da gerçekleştirebiliyor. Yani sesler, gözlerin ilettiği görsel iletilerin yerini alıyor.
Herhangi bir engeli bulunmayan insanlarda retinanın elde ettiği mesaj, beynin arka kısmında bulunan birincil görme korteksi tarafından alınıyor. Yeni yapılan çalışmayı gerçekleştiren araştırmacılar, ekolokasyonu kullanan görme engelli insanların da aynı yöntemi kullanıp kullanmadıklarını merak ettiler.
Araştırmacılar, engeli olmayan ve görme engelli olanların ayrıldığı iki grup insana bir ses kaydı dinlettiler. Bu ses kaydı, ağızdan çıkan bir ‘çıt’ sesinin bir oda içerisindeki objelerden sekmesi ve yankısından oluşuyordu. Bu dinleme gerçekleştirilirken test gruplarındaki insanlar bir MR (manyetik rezonans) cihazında izleniyorlardı.
Çıkan sonuçlara göre uzun zamandır ekolokasyonu kullanan insanların birincil görme korteksinde sanki görüyorlarmış gibi hareketlilik gözlemlendi. Bu sonuç, ‘görme’ korteksinin işlevini başka bir duyuyla sağladığını ortaya çıkarıyor. Yani beynimiz çevresi hakkında alacağı görsel bilgiyi yalnızca göz aracılığıyla almayacak şekilde eğitilebiliyor.
