Nesne ve materyal yaratmanın geleceği olarak görülen 3 boyutlu yazıcı sektörünü geliştirmek adına her geçen gün olarak benzersiz yenilikler ve atılımlar yapılmakta.
Yakın bir zamanda MIT’de çalışan bir grup araştırmacı ve bilim insanından oluşan bir ekip, yazdırılan nesnenin ne şekilde kullanılacağını algılamanın bir yolunu keşfetti.
Yazılım, kullanıcı interaksiyonunu algılayabiliyor :
Nesneler 3 boyutlu bir şekilde yazdırılabilir ve ne şekilde kullanılacaklarını algılayabilir. Mesela; joystick benzeri cihazlar tasarlayan tasarımcılar 3 boyutlu yazıcılardan faydalanabilir. Bunun olması için de bu nesnelerin yapımında meta-malzemeler kullanılır.
Eskiden MIT’de bir doktora öğrencisi olan, şimdilerde ise Apple’da bir araştırmacı bilimcisi olarak görev yapan Jun Gong’un, MIT’nin Elektrik Mühendisliği ve Bilgisayara Bilimleri bölümünden mezun Olivia Seow, MIT Medya Laboratuvar’ında araştırmacı asistan olarak çalışan Cedric Hornet’le birlikte Jack Forman ve Stefanie Mueller’ın yardımlarıyla yazdığı makale; önümüzdeki ay “The Association for Computin Machinery Symposium on User Interface Software and Technology”de yayınlanacak.
Meta-malzemeler elektron ızgaralarından oluşur ve bu yüzden de nesneye basınç uygulandığında elektron, kayma hareketinin gerçekleşmesini kolaylaştırır. Böylelikle de iletken filament ve iletken olmayan filamentten oluşan "iletken hücreler" oluşmuş olur ve iletken duvarlar elektrot işlevi görür.
Test; bir joystickin deneme olarak farklı yönlere hareket ettirildiği bir Pac-Man oyununa girdi olarak yapıldı.
Dahası, kullanıcısının eline uyum sağlayan bir müzik denetleyicisi yarattılar. Kullanıcının düğmelerden birine basmasıyla yapıdaki iletken hücreleri sıkıştırılıyor ve algılanan girdi bir dijital sentezleyiciye gönderiliyor. Bu özellik de tasarımcıların daha hızlı ve esnek interaktif cihazlar tasarlamasına olanak sağlıyor.
Meta-sense nedir?
Ekibin oluşturduğu meta-sense (meta-his), kullanıcıların algıyı meta malzemeden yapılmış bir tasarıma manuel olarak entegre etmelerini veya yazılımın iletken hücrelerini en uygun konumlara otomatik olarak yerleştirilmesini sağlayan 3 boyutlu bir yazılımdır. Gong bunu “ Cihaz, farklı kuvvetler uygulandığında nesnenin ne şekilde deforme olacağını simüle edecek ve ardından bu simüle edilmiş deformasyonu, hangi hücrelerin maksimum mesafe değişikliğine sahip olduğunu hesaplamak için kullanacak. En çok değişen hücreler, iletken hücreleri olmak için en uygun adaylardır, “ diyerek açıklıyor.
Gelecekte daha karmaşık cihazlar yaratmak için yazılıma daha fazla fonksiyon eklenecek. Şimdilik araştırma Ulusal Bilim Vakfı (National Science Foundation) tarafından desteklenmekte.