Hayatın farklı evrelerinde iş, okul veya çevre gibi faktörlerin insanların üzerine bindirdiği yükler, bir noktada dayanılmaz bir hâl alabiliyor. Bu noktaya kadar gelen bireyler, yakınlarıyla veya bir uzmanla iletişime geçmediğinde veya geçemediğinde maalesef kendi canlarına zarar verecek kadar iç karartıcı sonuçlara ulaşabiliyorlar.
Konu bu noktaya geldiğinde ise dünyanın farklı yerlerindeki konumlar öne çıkıyor. Bu yerler, söz konusu bireylerin yoğun olarak tercih ettiği konumlar. Bu içeriğimizin konusu olan yer ise Avustralya’da bulunan The Gap (Uçurum). Peki buranın özelliği ne?
Sidney şehrinde bulunan kayalıklar, sadece turistlerin ilgisini çekmiyor:
Az önce bahsettiğimiz bireyler de yıllar içinde Sidney’deki falezlere yönelmiş. Zamanla bu durumun yaygınlaşması da bu yerin insanların aşağı atladığı bir konum olarak akıllarda kalmasına sebep olmuş.
Hikâyemizin kahramanı olan Don Ritchie de zamanında uçurum ismiyle anılan faleze yakın oturuyordu. Bu bağlamda buraya gitmek isteyenler, amaçları her ne olursa olsun onun evinin önünden geçmek zorundaydı. Buradan geçen ve kıyıya normalden fazla yaklaşanları izleyen Don, 50 yıl içinde 160 kişinin hayatını kurtardı. Peki nasıl?
Her yıl 50 kişinin intihar ettiği düşünülen uçurumdan atlamak üzere olanlar, Don’un nazik teklifiyle karşı karşıya kaldı:
Kıyıdaki insanların tehlikeli derecede uçuruma yaklaştığını gören Don, onlara kibarca yaklaşıp çay ya da bira içmeye davet etmiş. Bu daveti kabul eden kişileri de evine davet edip sohbet etmeye başlamış. Bu sohbet içinde tavsiyeler, öğütler ya da kınamalar bulunmuyordu. Sadece çoğunlukla gündelik konuları konuşurken birbirlerini dinliyorlardı.
Ve kısa süreliğine dikkatlerini farklı bir yere çeken bu sohbet, gerçekten de o kişilerin atlamaktan vazgeçmesini sağlıyordu ve bu kişiler evlerine dönüyorlardı:
Hatta Don’un yardım ettiği kişilerden biri zaman zaman ona mektuplar gönderip ziyaret bile ediyordu. Hayatını kurtardığı bu kadının iyi ve mutlu olduğunu görmek de Don’u sevindiriyordu. 50 yıl boyunca Don’un yardım eli, uçuruma yaklaşan kişilere uzandı ve bu 50 yıl içinde kayıtlara geçtiği kadarıyla tam 160 kişinin hayatını kurtardı.
Elbette bu sadece kayıtlara geçmiş olanların sayısı. Don’un ailesi, bu sayının 400 olduğunu bile söylüyor.
Elbette herkesi kurtarabilmesi mümkün değildi. Fakat başarısız olduğu durumlara karşı gayet olgun yaklaştı
Don’un nazik teklifini duyup kabul etmeyenler ve yaşamını yitirenler de oldu. Buna ek olarak Don’un yetişemediği kişiler de aynı kaderi paylaştı. Fakat çoğunluk, bu teklifi kabul ederek Don ile sohbet etti.
Kişileri kurtaramadığı durumlar ise onu bu yaptığına küstürmedi. Aksine, her kişi için yapabileceğinin en iyisini yapmak için gayret gösterdi.
Gap'ın Meleği olarak anılan ve çok sayıda kişiye örnek olan Don, 2012’de hayatını kaybetti
Don’a, 2006’da onur madalyası verildi. Bu bağlamda eşiyle birlikte yılın vatandaşı seçildi. 2011 yılında ise yerel kahraman ödülü kendisine verildi.
2012 yılında ise doğal sebeplerle maalesef yaşamını yitirdi. Bu zamana kadar The Gap ismiyle anılan bölgede çok sayıda hayat kurtarmış olan Don, kötü durumda olan ve kendisine zarar verebilecek kişilerle sadece konuşmanın bile ne kadar kritik olduğunu göstermiş oldu. Düşüncelerinizi yorum kısmında paylaşabilirsiniz.
Kaynaklar: Personal Excellence, R U OK?