Birçoğunuz için belki de yabancı bir isim olsa da bugün günümüzde çok sık duyduğumuz çevrimiçi flörtleşme uygulamalarının atası sayılıyor.
Üstelik döneminin çok ileri bir teknolojisiyle, bilgisayar üzerinden kişilerin birbirleriyle eşleşmesi sağlanıyordu. Kulağa biraz Tinder’ı anımsatıyor, değil mi?
Harvard'dan üç matematikçi, Jeff Tarr, David Crump ve Vaughan Morrill, günümüzün “date”lerine bu bu projeyle imza attı.
Harvard’dan mezun olan gençler, insanların kriterlerine uygun bir kişiyi internetten bulmaları için kolları sıvamıştı. Aslında bu fikir, daha önce hayata geçirilmeye çalışılmış; fakat başarısız olunmuştu.
Operation Match adını verdikleri projeyi 1965’te hayata geçirdiler. Zamanla büyüyen proje, pek çok insana hitap etmeye başladı. Hatta 75 sorudan oluşan bir anket hazırladılar. Ankette kişilerin, partnerlerinden bekledikleri ‘kriterler’ yer alıyordu.
Anketler, IBM bilgisayarlara taratıldı.
Birkaç hafta sonra ankete katılanlar, projeye katılanlar arasında en uyumlu oldukları kişilerin listesini aldılar. Aslında projenin işleyişi bugünkü projelerle hemen hemen aynıydı. Bilgisayar, kullanıcıların doldurdukları bilgilere göre bu verileri kullanarak uygun eşleşmeleri belirliyordu.
Geriye dönüp baktığımızda, bu fikir o zamanlar için çok çılgınca görünüyor. Ancak Operation Match, öylesine başarılı oldu ki rakipleri bile birer birer oluşmaya başladı. Contact Incorporated bunlardan biriydi.
İnsanlar artık geleneksel tanışma işlerinden sıyrılarak bu fikre adapte oldular.
1968’e kadar 1 milyon adaya ulaşan proje ekibi New York’a bir ofis bile açmıştı. Ancak biraz zaman geçince ekip, projenin bir kısmını dengeyi tutturamadıkları için satmak zorunda kaldı. 1980’lerde ise sahneye çıkan internet, tüm bu uygulamaları tahtından etti.
Dönemine göre hayli cesurca bir girişim olan Operation Match, bugünkü Tinder, Bumble gibi uygulamaların aslında atası. Bugün elimizin altında, bir kaydırma ile gerçekleştirilen bu eylem biraz meşakkatli olsa bile seneler önce de yapılıyordu.
İlginizi çekebilecek diğer içeriklerimiz: