EPR (Einstein-Podolsky-Rosen) paradoksunu kuantum teorisinin ilk formülizasyonları esnasında fark edilen bir çelişkiyi ortaya koymak amacıyla oluşturulmuş bir düşünce deneyi olarak tanımlayabiliriz. Kuantum fiziğine göre birbirine "dolaşık" iki parçacığı içeren paradoksta bu parçalar birbirleriyle ışık hızından yüksek bir hızda iletişime sahiptirler. Bu durumsa Einstein'in İzafiyet Teorisiyle reddedilmektedir.
Ancak kendi teorilerince reddedilen düşünce deneyi Einstein ve meslektaşları tarafından geliştirilmiştir. EPR Paradoksu, o dönemlerde gerekli deneyleri yapabilecekleri teknoloji olmadığından yalnızca bir düşünce deneyi olarak kaldı.
EPR paradoksu daha önce iki parçacık içeren partikül sistemlerinde gözlemlenmişti, ancak ilk defa Basel Üniversitesin’deki fizikçiler tarafından çoklu partikül sisteminde gözlemlendi. EPR Paradoksunu gözlemlemek için yapılan deneylerde bilim insanları, atomları mutlak sıfıra yakın bir dereceye kadar soğuttu. Çünkü bu ısıda atomlar kuantum mekaniği yasalarına göre davranış sergilerler.
Daha sonra diğer gerekli parametreleri ayarlayan bilim insanları, Einstein'ın 1925 yılında yayınladığı bir makalede öngördüğü durumu gözlemlediler. Çoklu partikül sisteminde sürekli çarpışan atomlar birbiri ile dolaşık hale geldiler. Deneyin başarılı olmasının ardından spin ölçümlerini alan araştırmacılar, ayrı bölgeler arasında gerçekleşen spin korelasyonlarını ve atom lokasyonlarını kaydettiler. Son olarak çalışmanın baş yazarı öğrenci Matteo Fadel, Einstein'ın en önemli iki eseri arasında bir bağlantı kuran tezini yayınladı.