Bu yazımızda bir krematoryumun içerisinde gerçekleşen her şeyi adım adım açıklıyoruz. Kremasyon, geleneksel gömü yöntemlerinden daha az toprak kaplar ve ileride popüler olması beklenen yöntemlerden biridir.
Vücudun Hazırlanma Aşaması
Kalp pili gibi belirli terapötik cihazlar, bir kremasyona sokulduğunda patlayacaktır. Bu nedenle, yakma sırasında tehlikeli gazlar yaratabilecek herhangi bir implantın yanı sıra, kremasyonu uygulamadan önce bunları vücuttan çıkarmak önemlidir. Eğer vücut üzerinde mücevherler varsa bunlar da alınmalıdır, çünkü kremasyon sırasında tamamen tahrip olacaktır.
Vücut Cehenneme Giriyor: Kremasyon Odası Nasıl Çalışır?
Bir imbik olarak da bilinen kremasyon odası, 1,400 ila 1,800 derece Fahrenheit arasında bir sıcaklık sağlar ve yüksek sıcaklıkları tutacak şekilde tasarlanmış endüstriyel tuğla ile kaplıdır. Bu oda, sadece belirli bir istisna olmak üzere, sadece bir vücut tutacak şekilde tasarlanmıştır; doğumu sırasında ölen bir doğmamış çocuk ve anne gibi. Çoğu durumda, aynı kremasyonda aynı anda birden fazla cismi yakmak yasa dışıdır.
Vücut, yakma odasına yerleştirildiği için yakıt tabutun içinde kalır. Odaya açılan kapı, işlem için gerekli olan yüksek sıcaklıkların muhafaza edilmesi amacıyla, gövdenin iç kısmına sadece kısa bir süre açılır. Bir zamanlar kömür ve kok kömürü ile yakılan kremasyon odaları, günümüzde genellikle doğalgaz, propan veya dizel yakıtla beslenir.
Ceset Yüksek Isı ve Ateşle Buluşuyor
Kremasyon odasının içine yerleştirildikten sonra tabut ve gövde, büyük bir alev kolonuna maruz kalır. Önce tabut, sonra da bedenin kendisi ateşe maruz kalır. Vücudun suyu hızla buhar formuna geçer ve sonra yanmaya başlar. Önce saçlar ve deri yanar, ardından komple kömürleşmiş olurlar. Yumuşak dokular buharlaşır ve daha sonra kemikler kireçlenmeye başlar.
Bazı krematoryumlarda ayrıca emisyonları, kokuları ve dumanı azaltabilen ikincil sonar arıtıcılar da bulunur. Aksi halde kırılgan kemikleri, bir çapa gibi uzun bir çubuk yardımıyla biri tarafından elle ezilir. Tüm işlem, vücudun ağırlığı, kullanılan tabut türü ve imbik tarafından tutulan ortalama sıcaklık gibi faktörlere bağlı olarak iki ila üç saat sürmektedir.
Kremasyonun Soğuması Beklenir
Bu noktada vücut, iskelet kalıntılarına ve toza indirgenir. Yeterince soğutulduktan sonra bir tepsi üzerine süpürülürler ve cerrahi vidalar, dolgular veya metal plakalar gibi kalabilen herhangi bir metal parçacığı çıkarmak için bir mıknatıs kullanılır. Bunlar daha sonra bertaraf edilir veya geri dönüştürülür.
Cremulator İşini Bitirir
Son olarak, kalan kemikleri ince bir toz haline getirmek için cremulator adı verilen bir cihaz kullanılır. Bu makine, bir karıştırıcıya benzer şekilde bilyalı rulmanlar veya döner bıçaklar kullanır. Şimdi son hallerine ulaşan kremainler (yakılan kalıntılar) plastik bir kutuya veya urn adı verilen bir kavanoza konulur ve sevdiklerine verilir. Bu işlem, genellikle ya cenaze töreninden sonraki gün ya da aynı günün sonunda tamamlanır.
Evrakların Doldurulması
Kremasyon işlemindeki ilk resmi adım, tüm uygun evrakların doldurulmasıdır. Kremasyon tam tersine çevrilebilir bir süreç değildir, bu yüzden tesis kesinlikle her şeyin yolunda olduğundan emin olmalıdır. Her şeyden önce, bir ölüm belgesine ihtiyaçları var. Ayrıca koronerden izin almaları gerekir, çünkü bir kez yakıldıklarında, herhangi bir potansiyel adli delil tam anlamıyla rüzgarda toz olacaktır. Bazı devletler, vücudun iyi ve ölü olduğundan emin olmak için ölü yakma işleminden önce 24 ila 48 saatlik bir bekleme süresini ve uygun ölüm nedeninin doğrulandığını bildirir.
İsteğe Bağlı Olarak Cenaze Hizmeti Verilir
Cenaze evinde, gerçek ölü yakma gerçekleşmeden önce, gövdeyi içeren bir tabut, Catafalque adı verilen yükseltilmiş ve dekore edilmiş bir platform üzerine yerleştirilir. Bu noktada yas tutucular ve sevdiklerimiz, bedene olan saygılarını gösterebilirler. Daha sonra söz konusu süreç, tabutu perdelerle çevreleyerek, görüş açısından çıkartarak veya çekmek suretiyle gerçekleşir.
İsteğe Bağlı Olarak Şahitlik Hizmeti
Kalıntılar vücudun denetlendiği bir odaya götürülür ve ölen kişinin kimliğini doğrulamak için her şey iki kez kontrol edilir. Bu şekilde hayatta kalanlar doğru külleri aldıklarından emin olabilirler. Sevenleri ve ailesi izleyerek şahitlik edebilirler. Bazen, bir aile üyesi yakma işlemini başlatmak için düğmeye basmak isteyebilir.
Özetle Kremasyon
Kremasyon, insan kalıntısının aşırı ısı kullanılarak ince bir küle indirgenmesi yöntemidir. Kısacası, ölü bedenlerin yakılmasına işaret eder. Krematoryum, beklenen kremasyon sürecinin gerçekleştiği tesis olup, bir cenaze evinde, bir şapelde veya bağımsız bir binada yer alabilir. Krematoryum, kremasyon haznesinin yanı sıra gerekli tüm havalandırmayı ve bunları çalıştırmak için kullanılan araçları barındırır. Bununla birlikte, bu süreç, sadece bir güvenlik, kıvam ve çevresel nedenlerden dolayı, bir gövdeyi bir pirincin üzerine atmaktan biraz daha karmaşıktır.
Tabut Seçimi Yapılır
Kremasyon tabutları, standart tabutun gerektirdiğinin ötesinde bazı özel gereksinimlere sahiptir. Tabutun tamamı yanıcı olmalıdır, yani yapımında esasen hiçbir metal kullanılmamalıdır. Genel olarak, tamamen ahşaptan, bambudan veya kumaş ilavesiyle bir hasır malzemeden yapılırlar. Bazı durumlarda, basit bir karton kutu bile yeterli olacaktır. Örneğin, bazı insanlar cenaze servisi için ayrıntılı bir tabut kiralayacaklar ve daha sonra gerçek ölü yakma işlemi için basit bir karton kullanacaklar. Yahudi tabutları genellikle kremasyon dostu olarak adlandırılır.
Duman Kurallara Uygun Şekilde Tahliye Edilir
Krematoryumlar genellikle sıkı emisyon yönetmeliklerine uymak zorundadır. Bu düzenlemeler, kremasyon işleminden kaynaklanan partikül madde, karbon monoksit ve hidroklorik asitin uygun şekilde ele alınmasını kapsar. Hava kirliliğine karşı kontrol ekipmanı, zararlı dumanları toplamak için bacalara monte edilir; bu, çoğu zaman sızan parçacıkları hapseden, su buharını püskürten bir ıslak gaz yıkayıcı şeklinde olabilir.
Geride Kalanlar Küllere Ne Olacacağına Karar Verirler
Genellikle vücut için başlangıç ağırlığına bağlı olarak, erkekler için 7,13 kilo ve kadınlar için 4,9 kilo ağırlığında kalıntı oluşur. Bu kalıntılar daha sonra çeşitli şekillerde ele alınabilir. Çoğu zaman, bir columbarium içine yerleştirilebilir, ya da urn görevi görecek bir odaya sahip olabilir. Bazı insanlar külleri serpiştirmeyi tercih ederken, diğerleri bir türbede miras bırakıyor ya da mezarlığa gömüyorlar.
Örneğin, Japonya'da artan alan eksikliği, kalıntıların beş veya altı katlı binalarda depolandığı, kalıplar için robotik konut tesislerinin icat edilmesine yol açmıştır. Daha sonra ziyaretçiler sevdiklerinin kalıntılarını ziyaret etmeye geldiğinde makineler tarafından kameralara getiriliyor. Bu tesisler, özellikle geleneksel bir mezarlık ile karşılaştırıldığında, konut kalıntılarına ihtiyaç duyulan alan miktarını azaltır ve bunu yaparken maliyeti önemli ölçüde düşürür.