Bu antik Antarktika yağmur ormanının hikâyesi, Nature dergisinde yayınlanan bir araştırmaya göre, Pine Island Glacier'ın deniz tabanının altına 25 metre gömülü tortularda yazılı... Bu ultra nadir çekirdeklerde korunan fosiller, Güney Kutbu'ndan yaklaşık 805 kilometre uzakta.
Pine Island Glacier, büyük bir buz akışı ve Antarktika'daki buz kaybının yaklaşık yüzde 25'inden sorumlu olan kıtadaki en hızlı eriyen buzul olarak biliniyor. Buz akıntıları, Hudson Dağları'nın güney kenarı ve batı-kuzeybatı boyunca Pine Island Körfezi, Amundsen Denizi, Antarktika'ya akıyor.
Antarktika'nın bir zamanlar orman olduğunu belirten çalışma:
Almanya’da Alfred Wegener Enstitüsü, Helmholtz Polar ve Deniz Araştırmaları Merkezi’nden çalışmanın yazarı Jeolog Johann Klages, “Bu, kesinlikle Kretase’nin kanıtıdır. Bu ortamda orayı ilk delen biz olduk” dedi. Kretase jeolojik dönemi, Mezozoik Zaman'ın üç alt bölümünden sonuncusu ve dönemin günümüzden 142 milyon yıl önce başlayıp 65 milyon yıl önce sona erdiği kabul ediliyor. Kretase, Tebeşir Dönemi olarak da biliniyor.
Klages ve ekibi, sondaj çalışmaları sırasında üç metrelik bir çekirdeği almaya karar verdiklerini belirterek, çekirdeğin açık renkli kumtaşından farklı olarak karanlık bir yapıya sahip ve organik maddeler açısından zengin olduğunu düşündürdüğünü dile getirdi. Klages, “Çekirdeğin çekirdek tabanına bağlı bu muhteşem bozulmamış tam yoğun fosil kök ağlarını gördük” diye konuştu.
Ekip, son üç yılda çekirdeği titizlikle inceledi ve bir zamanlar Antarktika'yı örten yağmur ormanı hakkında inanılmaz yeni detayları çözdü. Bitki fosillerinin bozulmamış durumu, bunun modern Yeni Zelanda'nın yağmur ormanlarına benzeyen kozalaklı ağaçların bataklık ekosistemi olduğunu gösteriyor. Geçmişte Antarktika'yı kapladığı belirtilen yağmur ormanlarında yıllık ortalama hava sıcaklığının 12 derece, yaz mevsiminde ise 19 derece olduğu tahmin ediliyor.
Araştırmalar, yağmur ormanındaki karbondioksit seviyesi hakkında da bilgi verdi. Söz konusu çağdaki CO2 seviyelerinin önceden varsayıldığından daha yüksek olduğu, muhtemelen milyonda 1680 parçaya (ppm) ulaştığını ortaya koydu. Bu veriler, Kretase’nin beklenenden daha sıcak olduğunun bir işareti.