Evlat edinmek yalnızca insanlara mı özgüdür yoksa hayvanlar arasında böyle bir şey de mümkün mü?
Gelin, bu soruların cevaplarını verelim.
İnsanlar gibi birçok canlı, yetim yavruları evlat edinir.
Bu hayvanlar arasında; balinalar, foklar, sincaplar, goriller ve şempanzeler vardır. Örneğin dağ gorillerini inceleyen bilim insanları, genç bir goril annesini kaybettiğinde, grubun geri kalanının yavruya bakmak için çaba gösterdiğini fark eder.
Yine yaşlı şempanzeler de annelerini kaybettiklerinde daha küçük kardeşleri evlat edinirler. Ayrıca her yıl yavru fokların dörtte biri ila üçte ikisi, annelerinden ayrılmak durumunda kalır.
Bu yavrular, yetim kaldığında ise onları tekrar sağlığına kavuşturabilecek bir dişi aramaya başlarlar. Fok topluluklarında dişiler ve evlat edinilmiş yavrular, karşılıklı olarak birbirinden faydalanır. Bir anne fokun kendi yavrusunu kaybetmesi, bir yavrunun annesini kaybetmesi kadar olasıdır.
Öte yandan genel itibarıyla tüm hayvanlar, genlerini bir sonraki nesile aktarmak üzere programlanmıştır.
Biyolojik olarak akraba olduğumuz kardeşimizin genetik materyali, bizimle %50 oranında bir benzerlik gösterir. Kuzenlerde ise bu oran ortalama %25’tir.
Bu sebeple eğer bir hayvan, yavrularını talihsiz bir şekilde kaybetmek zorunda kalırsa yeğenini evlat edinmek, genetik materyalinin bir kısmının hayatta kalmasını sağlayabilir. Bu fedakar davranışa da akraba seçilimi denir.
Sosyal gruplar hâlinde yaşayan hayvanlar, toplu yaşamaya oldukça uyumlu gibi gözükür. Belki de hayvanlar, kendi yavrularını diğerlerinin yavrularından ayırt etmekte ve tanımakta başarısız olur.
Ya da belki de gruplarının genel gücünü artırmak için başka bir üye almayı seçerler. Ne yazık ki bu noktada birçok ihtimal mevcut.
İlginizi çekebilecek diğer içeriklerimiz:
