İster kedi insanı olun ister köpek insanı, kedilerin dayanılmaz bir tatlılığı olduğu inkâr edilemez bir gerçek. Sadece fotoğraflarını görmemiz bile içimizde bir şeylerin kıpır kıpır olmasına yetiyor.
Evet, sevimli bulduğumuz başka hayvanlar da var ancak birçoğumuz özellikle kedilere karşı fazla sempati hissediyoruz ve bunun ardında bazı sebepler yatıyor.
Kediler, “bebek şeması” teorisine uyuyor.
Avustralyalı Etolog Konrad Lorenz, 1943 senesinde “bebek şeması” fikrini ortaya attı ve bu teoriye göre insanlar; içgüdüsel olarak büyük gözler, tombul yanaklar, küçük ağızlar ve burunlar gibi çocuksu özellikleri “sevimli” olarak algılıyorlar.
Bebekler gibi kediler de beynimizin sevimlilik tepkisini harekete geçiriyor. Onların da büyük gözleri, sevimli yanakları, küçük ağızları ve burunları var. Hatta bebekler ve kediler arasındaki benzerlik, fiziksel özelliklerle de sınırlı kalmıyor.
Kişilik özelliklerinin bir kısmı, bebeklere benziyor.
Kedilerin oyun oynamayı sevmesi, meraklarının fazla olması, utanma duygusuna sahip olmaları, sakarlıkları ve sevgi dolulukları gibi çocuksu kişilik özellikleri var. Hatta insanlarla iletişime geçmek için çıkardıkları “miyav” sesi bile ağlayan bebek sesine benziyor.
Daha da ilginci, kedilerin evcilleştirilme sürecinde insanların dikkatini çekmek için bebek ağlama sesine yakın frekansta bir ses geliştirmiş olabileceği düşünülüyor. Böylece insanlar, kedilere daha hızlı tepki verip ihtiyaçlarını karşılayabilir.
İşte bu hem fizilsel hem de karakteristik özelliklerinden dolayı kedileri sevimli duymaya meyilliz. İçeriğimizi, mottomuzla bitirelim: #satınalmasahiplen
Daha fazla kedi içeriği için:
