Galileo Galilei ve Johannes Kepler gibi gökbilimcilerin yaptıkları ufak ve mütevazi teleskoplar şu an böyle minik aygıtlar sayılmazlar. Artık teleskoplar, kendilerini barındıran büyük tesislere, bir ekibe ve verileri işleyebilmek için bilgisayar ağı bağlantısına ihtiyaç duyan büyük araçlar olmaya başladılar. Önümüzdeki yıllarda daha iyilerini yapabilecek daha büyük alanlar ve teleskoplar da inşa edilmeye başlandı ve daha da edilecek gibi duruyor.
Ancak daha büyük bu teleskoplara eğilim arttıkça bunların bazı dezavantajları da ister istemez ortaya çıkmaya başlıyor. Bu gittikçe büyüyen gözlemevleri, artık daha büyük aynalara ve birlikte çalışan daha çok teleskopa ihtiyaç duyuyor. Tabii, bunların bir maliyeti bulunmakta.
Yok mu buna bir çare?
Neyse ki, MIT'den bir ekip daha büyük aynalara ihtiyaç kalmaksızın çözünürlüğü önemli ölçüde arttırabilen interferometriyi kuantum-ışınlanma ile birleştirmeyi düşündü ve bunun için gerekli yerlere tavsiye ve önerilerini sundu. Bunun da kendi içerisinde dezavantajları bulunmakta. Bu iletim sırasında kaçınılmaz olarak fotonlar kayboluyor. Bu nedenle sadece parlak yıldızların görünümünü mümkün kılıyor. Bu işlemi düzeltebilecek birkaç yöntem bulunmakta, ancak bu sırada tekrar maliyet işin içine girmekte.
Kısaca bu maliyetten bahsetmek gerekirse, bu proje bugün hayata geçerse en erken 2024 yılında kullanıma açılacak. Enflasyon düzeyi de üzerine eklenerek 1.47 Milyar Dolar tutarında bir maliyetinin olması uzmanlar tarafından hesaplanan bir gerçek. Şimdilik hangi adımların atılacağı ya da bu yeni teknolojiye geçiş yapılıp yapılmayacağı bilinmiyor.
