Psikologlar, gerçekten alçakgönüllü olan insanlarda ortak olarak görülen önemli bir özellik saptadılar. Psikologlara göre “Hypo-egoic nonentitlement” olarak adlandırılan bu özelliğin var olduğu insanlar, olumlu nitelikleri ve yaşamındaki kazanımları için herhangi bir özel muameleye hak kazandığını düşünmüyor.
Peki mütevazılık nasıl ölçülür?
Mütevazılığın geniş anlamda tanımı ve anlayışı, onun temelleri hakkında bilimsel bir uzlaşmaya varmanın oldukça zor olduğu anlamına gelir ve bu noktada alçakgönüllülük tam olarak nedir, nasıl ölçülür ve bütün mütevazı insanları karakterize eden şey nedir gibi sorularla karşılaşırız.
Bu çalışma boyunca araştırmacılar, toplam 419 kişiden oluşan bir gruptan kişisel özelliklerini ve gurur duydukları başarıları açıklamalarını ve ardından diğer insanların yaşamlarında başardıklarıyla karşılaştırmalarını istedi. Katılımcılardan ayrıca, yaşamlarında yaptıkları şeylere ve oldukları insan türlerine dayanarak, başkalarının onlara nasıl davranması gerektiğini düşündüklerini değerlendirmeleri istendi.Son olarak gönüllüler, alçakgönüllülük, özgüven, narsisizm, kişisel çıkar ve psikolojik hak dahil olmak üzere belirli sosyal özellikler için ölçüldü. Araştırmanın sonucuna göre mütevazılıkta yüksek puan alan kişiler, başarılarının ve çekici kişilik özelliklerinin ne kadar önemli olduğunu düşünme açısından diğerleriyle farklılık göstermediler.
Mütevazı insanlar, özel bir ilgi görmeyi hak ettiklerini düşünmüyor:
Bu noktada ortaya çıkan aradaki fark ise hak ettikleri özel muamele hakkında nasıl düşündükleriydi. Sonuçlara göre mütevazı olarak nitelendirilebilecek bu kişilerin, ne yaptıklarına bakılmaksızın özel bir ilgi veya hak kazandıklarını düşünmedikleri ortaya çıktı.
Araştırmanın ardından konuşan araştırmacılar; alçakgönüllü insanların, kendilerini ortalama bir insandan daha doğru gördüklerini, bu yüzden iyi oldukları her şeyde iyi olduklarını bildiklerini söylüyorlar. Ancak bu noktada onları mütevazı yapan şeyinse başarıları veya olumlu özellikleri nedeniyle bir insan olarak özel muamele görme hakkına sahip olduklarını düşünmedikleri olduğu belirtiliyor.
Başka bir deyişle bu insanlar, oldukça önemli işler yapsalar (örneğin herhangi bir şeyde dünya rekoru kazanmak) ve bu işler yalnızca onlara özel olsa bile diğer insanlardan farklı olarak algılanmamaları gerektiğini düşünüyorlar. Yani, diğer insanlardan ekstra ilgi, iyilik veya özel muamele beklemiyorlar.
