Sinema tarihinin en kült filmlerinden olan Pulp Fiction’ın, daha önce hiçbir yerde görülmemiş yedi sahnesi ve orijinal el yazılı senaryosunun NFT olarak satışa çıkarılacağını sizlerle daha önce paylaşmıştık. Ancak filmin yapım şirketi olan Miramax, Pulp Fiction NFT koleksiyonu sebebiyle filmin efsane yönetmeni Quentin Tarantino'ya dava açtı.
Dün Kaliforniya mahkemesinde açılan davaya göre koleksiyonda bulunan NFT’lerin, Tarantino'nun film için saklı hakları kapsamına girmediğini savunan Miramax, yönetmeni şirketin telif hakkını ve ticari markasını ihlal etmekle suçluyor. Şirket, yaklaşmakta olan satışın durdurulmasını talep ediyor. Aynı zamanda Miramax, Tarantino'nun etkileşimli oyunlar, canlı performanslar ve diğer yardımcı medya dahil olmak üzere Pulp Fiction için olan sınırlı sözleşme haklarının filmin senaryosuyla bağlantılı NFT'leri kapsamadığını öne sürüyor.
Bu durum, NFT'nin gerçekten ne olduğuna dair yapılan ilk yasal testlerden biri
Bunlara ek olarak Miramax, alıcıların NFT'lerin resmi Miramax ürünleri olduğunu düşünmelerinin muhtemel olduğunu söyleyerek, Tarantino’nun ‘Pulp Fiction’ adını ve görüntülerini kullanmasına itiraz ediyor. Tarantino’nun senaryodan parçalar yayınlama hakkına sahip olduğu doğru; ancak bu hak NFT’leri kapsamıyor. Davada, “Birkaç orijinal senaryo sayfasının veya sahnenin NFT olarak satılması, tek seferlik bir işlemdir ve yayın teşkil etmez” ifadesine yer veriliyor. Daha da büyük bir sorun teşkil eden asıl şey ise aslında Tarantino’nun NFT koleksiyonu değil; diğer film yapımcıları için teşkil edebileceği emsal. Tarantino’nun bu hareketi; diğer hak sahiplerinin de Miramax filmlerini NFT’ler ve diğer gelişen teknolojiler aracılığıyla kullanma hakları olduğunu düşünmelerine neden olabilir.
NFT'ler, insanların geleneksel lisans anlaşmalarının dışında medyadan kâr elde etmeleri için alternatif bir gelir akışı sağlayan, genellikle de oldukça kazançlı olan bir teknoloji. Bu, NFT ile ilgili açılan ilk dava olmayabilir; ancak bir NFT'nin gerçekte ne olduğuna dair yapılan ilk yasal testlerden biri olarak değerlendiriliyor. Miramax, haklarının "özgün haklar sözleşmesi sırasında bilinmeyen hiçbir hakkı veya medyayı kapsamayan" statik bir dizi istisna içerdiğini, kendi haklarının ise "geniş" ve "her şeyi kapsayıcı" olduğunu iddia ediyor. Buna karşılık olarak Tarantino ise bir durdurma ve vazgeçme mektubuna yanıt olarak temelde bir senaryonun bölümlerini çizim gibi ek süslemelerle birlikte yayınladığını söyleyerek kendisini savunuyor.
