Güneş Sistemimiz, Samanyolu Galaksisinin Orion kolunda bulunuyor. Bu galaksi, yerel grubunda oldukça iri başka galaksilerle birlikte yer alıyor.
Durham Üniversitesi’nden araştırmacılara göre en yakın kozmik komşumuz olan Büyük Magellanik Bulut, tam hızla çarpışmaya geliyor. Araştırmanın başında bulunan isim olan Marius Cautun, yaptıkları keşiften dolayı çok heyecanlı olduğunu söyledikten sonra bulduğu keşifleri anlattı.
LMC (büyük Magellanik Bulut), kendi etrafında, o boyutta bir galaksinin toplayacağının iki katı kadar karanlık madde toplamış durumda. Bu nedenle de normalde Samanyolu’nun etrafında dönmesi gerekirken bir noktada galaksimizle çarpışacak. Çarpışmanın kendisi değil ama arkasından gelecek ikinci dalga etkileri insanlığı tehdit edebilir.
Çarpışma görece kısa bir süre olarak iki milyar yıl içerisinde gerçekleşecek. O dönemde insanlık hayatta kalmış olursa çarpışmanın kendisinden etkilenmeyecek. Çarpışma sonrası savrulan yıldızlar, Güneş Sisteminin yakınlarından geçerken gezegenlerin yörüngelerini bozabilir. Bu durumda da yaşam için çok sıcak ya da çok soğuk bir bölgeye savrulabiliriz. Diğer bir risk ise Güneş Sistemimizin doğrudan doğruya galaksinin dışına atılması. Bu durumda gökyüzü, geceleri çok daha karanlık hale gelecektir.
Aslında evrende sürekli olarak galaksiler birleşir ya da büyük galaksiler küçük olanları yutar. Samanyolu ile aynı dönemde oluşmuş ve benzer özelliklere sahip olan bir galaksiyi yutan Andromeda galaksisi bunun en yakın örneği.
Evrensel açıdan bakıldığında ise bu çarpışmayla beraber Samanyolu, olması gereken haline gelebilir. Galaksimizin merkezindeki kara delik, bu boyutta bir galakside olması gerekenin 10’da 1’i kadar. Eski yıldızlardan oluşan halesi, normalde olması gerekenden beş kat daha küçük ve henüz kimyasal gelişimini tamamlamamış. Üstelik uydusu oldukça büyük olan LMC galaksisi. Garip bir şekilde 10 milyar yıldır hiçbir galaksiyle çarpışmamış olan Samanyolu’nun ilk çarpışma macerası 2 milyar yıl sonra yaşanacak.
Araştırmacılar yaptıkları çalışmalarda, EAGLE gözlem teleskop sistemini ve bilgisayar simülasyonlarını kullandılar. Bulgularının yer aldığı makale, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society’de yayımlandı.
