Çayı höpürdeterek içmek, sakızı cak cak çiğnemek ya da elimizle tahtayı seri bir şekilde tıklatmak, bazı insanlar için sinir harbine neden olabilir. Bu durumlar hepimiz için iride edici olsa da kimi kişiler için adeta dayanılmaz bir durumdur. Eğer sizler de bunları okuduğunuzda bile iliğiniz kemiğiniz çekiliyorsa, misofonya olmanız çok muhtemel. Hala “Acaba misofonya mıyım ki?” diye düşünüyorsanız, gelin ufak bir test yapalım.
Yakınızda oturan bir kişi yemek yerken ağzını ölümüne şapırdatıyor, yanındaki arkadaşı ise gelen çayına şeker attı ve tüm hırsıyla çay kaşığını bardağa vurarak karıştırmaya başladı. İşlem tamamlandı ama süreç bitmedi. Sonrasında bu kişi çayını höpürdeterek içmeye başladı. Biraz uzaktaki koltukta bir tanıdığınız öğlen şekerlemesi yaparken sürekli olarak hırıldıyor, onun yanındaki kardeşi ise telefonunun dokunmatik sesleri açık bir şekilde mesajlaşıyor. Bu sırada siz annenin ile sohbet etmeye çalışıyorsunuz ama o da sakızını cak cak çiğniyor. Bunları düşünmek bile tüylerinizi diken diken etti mi?
Eğer bu sesleri hayal etmek bile sizleri sinirlendirdiyse, bir de yaşadığınızı düşünün. Bu seslere karşı yoğun duygusal tepkiler geliştiren ve çıldıran insanların misofonya olması kaçınılmazdır. Ses nefreti anlamına gelen bu durum, insanların belirli seslere karşı negatif reaksiyonlar göstermesine neden olan nörofizyolojik bir durumdur.
Etkileri kişiden kişiye değişkenlik gösterse de, çoğu kişi genellikle yemek yerken çıkan seslere ya da nefes alış verişe takıntılıdır. Yapılan araştırmalara göre bu nefret, aslında çocukluktan gelen bir sinir durumudur. Ancak şöyle de bir şey var ki, misofonya kişiler eğer sesleri çıkaranlar aile üyeleriyse daha az tepki gösterirler. Yani duygusal bağ her yerde olduğu gibi burada da karşımıza çıkıyor diyebiliriz.
