Tarımın yükselişe geçtiği dönemden beri göllere yönelik en büyük tehditlerden biri, gübre kaynaklı yüksek fosfor seviyeleri olarak biliniyor. Bu durum, 'ötrofikasyon' adı verilen azot ve fosfat miktarının artmasına neden olurken ölümcül yosun patlaması göldeki hayati besinleri azaltabiliyor.
Birmingham Üniversitesi'nin Biyolojik Bilimler Fakültesi'nden Dagmar Frisch ve meslektaşları, Daphnia'nın 'diriliş ekolojisi'ni ve yeni analiz araçlarını kullandı. Bu hayvanların fosfor seviyesinin yükselmesine uyumunu sağlayan fizyolojik karşılıklarla birlikte gen ifadelerini kullandıklarını kaydeden Frisch, böylece yeni evrimleşen tepkiden hangi gen şebekesinin sorumlu olduğunu tespit etme imkânı bulduklarını söylüyor.
Araştırma, Daphnia'daki yüzlerce genden oluşan bir öbeğin ötrofikasyona uyum sağladığını gösteriyor. Bunların çoğu, su piresinin hayatta kalması için hayati ve temel metabolizmaya ait yolları içeriyor. Araştırmada kullanılan ağ analizleri, hangi genlerin başka genlerle öbek oluşturmak için 'iletişim' kurduğunu tespit etmeye yarıyor. Bu gen iletişimlerinin 600 yıl boyunca türü nasıl değiştirdiği anlaşılabiliyor.
Araştırmacılar, evrimin farklı katmanlarda gerçekleşen moleküler bir ince ayar olduğunu vurguladığını belirtiyor. Frisch, araştırmanın hayvanların değişen çevre koşullarına nasıl uyum sağladığına ilişkin daha bütüncül bir bakış kazandırdığını düşünüyor.
