ABD Ulusal Ulaşım Güvenlik Kurulu (NTSB), kokpitlerde kara kutular kadar dayanıklı kameraların olması gerektiğini düşünüyor. Bu sayede pilotların eylemlerinin daha iyi anlaşılacağı görüşünde.
NTSB, kokpite kamera yerleştirme fikrini ilk olarak 2000 yılında ortaya attı.
Gerekçesi ise kamera bulundurmanın, kaza öncesinde ve sonrasında kokpit içindeki eylemler hakkında kritik bilgiler sağlayacak olması. Yeni teknolojinin maliyetli olacağı düşüncesiyle havayolları bu fikre pek sıcak bakmadı. Ayrıca videodan alınacak bilgilerin ses kayıtlarından çok da farklı olmayacağı belirtildi.
Kokpitte kamera olmasının pilotlar üzerinde baskı yaratabileceği düşünülüyor.
İşverenleri tarafından sürekli izlenecek olmaları, pilotlar üzerinde strese neden olabilir. İş yerinde kamera ile izlenen işçilerin daha stresli hissettiklerini gösteren çeşitli akademik çalışmalar bulunuyor. Pilotları gerebilecek bu durumun, kazaları aydınlatmak isterken yeni kazalara neden olabileceği düşünülüyor.
Pilotlar tecrübelerine dayanarak bazı prosedürleri esnetebilirler.
Filmi de çekilen 1549 no'lu Hudson Nehri kazasında pilot Sully, acil durum protokolleri yerine kendi tecrübesine güvenerek farklı bir yol izlemiş ve uçağı nehre indirerek 155 kişinin hayatını kurtarmıştı. Oysa Sully diğer protolleri uygulasaydı yeterince zaman bulamayarak uçağın çakılmasını önleyemeyebilirdi. Kamera kaydı olsaydı, pilot belki de üzerinde baskı hissedip acil durum protokollerini uygulamayı seçip 155 kişiyi kurtaramayabilirdi.
İki pilotun da bilincini yitirdiği bir durumda ses kayıtları işe yaramıyor.
Malezya Hava Yolları'nın MH370 sefer sayılı uçuşta ortadan kaybolan uçağında olduğu gibi olağanüstü durumlarda video kaydının etkili olacağı düşünülüyor. Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü (ICAO), 1995'ten beri kokpitte kamera bulundurup bulundurmama üzerinde tartışıyor.
Pilotlar, kara kutuda ses kaydı bulunması fikrine de ilk yıllarda karşı çıktılar fakat tepkiler zamanla azalınca kaza araştırmacıları bugün kokpitteki ses kayıtlarını dinleyebilir duruma geldiler.
