Uzaydaki her gezegeni gidip teker teker inceleyemiyor olsak da, bilim insanları çeşitli simülasyonlarla uzayın farklı köşelerindeki koşulları tahmin edebiliyor. Bu teorilerden birine göre, atmosferlerindeki yüksek basınç ve sıcaklık nedeniyle buz devlerinin yüzeyinden kilometrelerce yükseklikte hidrojen ve karbon atomları elmaslar oluşturuyor.
Elmas yağışı evrende oldukça sıradan
Güneş Sistemi'nin buz devleri Neptün ve Uranüs, bizim sistemimiz içinde farklı yapıları ile dikkat çekiyor olsa da bilim insanlarına göre uzayda en çok rastlanan türden gezegenler. Buz devlerine galaksinin her köşesinde rastlamak da mümkün. Yani uzayda elmas yağışları bulmak için bakabileceğimiz çok sayıda yer bulunuyor.
Araştırmanın yazarlarından olan Alman bilim insanı Dominik Kraus, yaptığı açıklamada gezegenin yüzeyinin altında derin, yüksek sıcaklıklara sahip sıvı kütleleri olduğuna inandıklarını ve yağışlarla gelen elmasların da bu katmana kadar 10 bin kilometre boyunca ilerleyip eridiklerini düşündüklerini ifade etti. Bu elmasların "yüzüklerin üzerindeki güzel değerli taşlar" gibi gözükmediğini söyleyen bilim insanı, yüzeyde bulunan elmas katmanının yüzlerce kilometreyi aşabileceğini söyledi.Bilim insanları bu teoriyi test etmek için de karbon, hidrojen ve oksijen içeren bir yapıyı Kaliforniya'daki SLAC Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı'nda çok kısa X-ışını parlamalarına maruz bıraktı. Çalışmada element kaynağı olarak pet şişe kullanıldı. Kraus'a göre teoride bir kola şişesi kullanmak da sonucu değiştirmeyecekti.
Yapılan çalışma sonucunda pet şişe yüzeyinde, insan gözüyle görülmeyecek boyutlarda elmas yapılarının ortaya çıktığı tespit edildi. Oksijen molekülleri karbon moleküllerindeki hidrojeni çektiği için elmasların daha kolay oluştuğu ortaya çıktı.
Bilim insanları bu yöntem sayesinde ilaç geliştirmede, çeşitli tedavi yöntemlerinde, medikal cihazlarda ve kuantum elektroniğinde kullanılan, kullanım alanları gittikçe genişleyen ve çeşitlenen yapay elmasları üretmek için yeni bir alternatif ürettiklerine inanıyor.
