Sinemada, edebiyatta, bilim kurguda ve pek çok bilimsel tartışmada zaman yolculuğu konusu ele alınıyor. “Şimdiki aklım olsa” cümlesi bile özünde bir zaman yolculuğu sohbetidir. İnsanlar geçmişe gidip hatalarını düzeltebilmek isterler.
Şu ana kadar zaman yolculuğu konusundaki ilerlememiz ne yazık ki AROG filmindeki “Deminden şimdiye geldim” şakası seviyesinde. Yaptığımız çalışmalar henüz teori kısmında. Gelecekten geldiğini söyleyen kişiler de nasıl geldiklerine dair mantıklı bir şey söylemediği için gülüp geçiyoruz.
Geleceğe gitmek için yöntemlerimiz var. Teorik olarak, ışık hızına yaklaştığımızda ya da bir kara deliğin olay ufkuna ulaştığımızda zaman bize çok yavaş gelmeye başlar, zaman akışı içerisinde ileriye gitmemiz mümkün hale gelir. Einstein’in görelilik kuramına göre zamanda ileriye gitmek mümkün. Sıkıntı ise geri dönmekte.
Kapalı Zamansı Eğriler diye bir teori var. Bu teoriye göre uzay zamanın aşırı şekilde bükülmesi durumunda zaman örtüsü kendi üzerine katlanıyor. Bu noktalarda zaman bir döngüye giriyor. Teknik olarak zaman makineleri bir KZE cihazıdır. Bu şekilde zaman makinesi yapmanın iki tane sıkıntısı var: Birincisi negatif kütleli bir madde kullanılması gerekiyor. Sadece kara maddenin negatif kütleli olma ihtimali var, onu da bilim insanları daha gözlemlemeyi başaramadılar, kaldı ki negatif kütlesi olması da henüz bir teori. İkincisi sorun ise geçmişe dönüldüğünde bu durumun farkına varılmıyor olması.
Kip Thorne ve Stephen Hawking gibi önemli bilim insanları da dahil olmak üzere pek çok araştırmacı, bu konu üzerine çalışmalar yaptı. Genel kanı, doğanın zaman döngülerine izin vermediği yönünde. Bu durumu en güzel açıklayan kaynaklardan birisi, Hawking’in “Chronology Protection Conjecture” adlı eseri. Eserde çok özetle doğanın geçmişi değiştirmeye izin vermediği, böylece olası paradoxların engellendiği belirtiliyor.
Massachusetts Dartmouth Üniversitesi’nden Caroline Mallary’nin Classical and Quantum Gravity adlı dergide yayımlanan makalesi, denklemden negatif kütleli “egzotik” maddeyi çıkarıyor.
Mallary’nin modeli, iki tane inanılmaz uzun otomobil ile oluşturulmuş. (Uzun derken, limuzin gibi uzun diye düşünmeyin, çizgi filmlerdeki aşırı zenginlerin ekrandan 30 saniyede geçen arabaları absürtlüğünde düşünün.) Mallary’nin araştırmasına göre bu araçlardan birisi harekete geçip de diğeri sabit duruyorsa aralarında zaman döngüsü oluşuyor.
Ha bu model çok daha basit diye evde yapabileceğimiz bir şey değil. Pipetleri uç uca ekleyip birini ittirerek zaman döngüsü oluşturmak mümkün değil. Modeldeki araçların merkezlerinin sonsuz yoğunluğa sahip oldukları kabul ediliyor. Bu durumda da araçların merkezlerinin tekillik adı verilen madde ile yapılmış olması lazım. Sonsuz yoğunluğa, basınca ve ısıya sahip olan bu tekillikler sadece kara deliklerin merkezinde bulunuyor.
Fizikçiler, böyle maddelerin öyle kolay bulunabileceğine inanmıyorlar. Yakın zamanda bir zaman makinesi yapmak pek de mümkün değil. Yine de bu çalışma, neden kapalı zamansı eğriler oluşturmanın yasak olduğu konusunda yeni bir anlayış yaratabilir.
